Eindelijk, met het schroom nog in de voeten, voorzichtig het plastic van het doek gehaald. Het witte doek staarde me aan alsof het heel hard néééé gilde, maar ik antwoordde zachtjes en in gedachten: “jajajajaja”. Een idee was al lang geleden geboren. Ideeën worden doorlopend geboren, maar die stap… die stap om daadwerkelijk jezelf weer te overtuigen. De geur van de verf die langzaam maar heel doeltreffend je neusgaten intrekt waardoor het weer duidelijk wordt wat je gaat doen, wat je wilt doen. De drive om hele dagen te werken is niet aanwezig en is, althans in mijn geval, ook absoluut niet realistisch. Een uurtje of twee, soms een paar snelle streken, onregelmatigheid is mijn regelmaat. In ieder geval zijn de tubes weer onthoofd en de kwasten klaar voor gebruik. Voorzichtig en bedachtzaam doop ik een zorgvuldig uitgekozen kwast uit en doop die in de verf, prop er nog een kleurtje tegenaan en combineer een andere kleur aan de achterkant van de kwast. Nou daar komt ie…wat zal het deze keer gaan worden……